I N H OU D

• Homepagina

 1. Begin

• Wat is nu eigenlijk 3D?
• 3D-toepassingen
• Dit heeft u nodig voor 3D

 2. Van echt naar virtueel

• Licht en schaduw
• Reflectie en refractie
• Kleur en oppervlak
• Beweging

 3. De virtuele wereld

• Namaak 3D
• Uw kijk op de 3D-wereld
• Positiebepaling
• Eenvoudige voorwerpen
• Ingewikkelde voorwerpen
• Display modes

 4. Objecten

• 3D-objecten in huis halen
• 3D-objecten modelleren
• Eigenschap oppervlak
• Textures en objecten

 5. Licht

• Lichtbronnen
• Instellingen van licht
• Effecten met licht
• Schaduwen

 6. Camera's

• Camera's
• Instellingen van camera's
• Beweging van de camera

 7. Rendering en ray-tracing

• Rendering en ray-tracing
• Scanline rendering
• Ray-tracing
• Anti-aliasing

 8. 3D-animaties in de praktijk

• 3D-animaties
• Toepassingen
• Case: The Music Factory
• Case: Pump-Action
• Case: Anzovin Studio
• Case: Ananova
• Showcase 3D-animaties

 9. Tips & Trucs en meer

• 3D-stappenplan
• Algemene 3D-Tips
• Een 3D-landschap maken
• 3D-bestandsformaten
• 3D-visualisatie
• 3D-Links

 10. 3D met een 3D-bril

• Maak zelf een 3D-bril
• Anaglyph Gallery

 Bijlagen

• Over de auteur
• Disclaimer en copyright

 Display modes

Tijdens het maken van 3D kunnen de voorwerpen in de 3D-wereld op verschillende manieren worden getoond. Deze verschillende methoden van weergeven noemt men de display modes. De meest simpele vorm is de bounding box. Dit is een box die het gebied van een voorwerp omsluit, waarbij het voorwerp zelf niet zichtbaar is. Op deze manier is snel de maximale afmeting en de positie van een voorwerp in de wereld te zien. Als voorbeeld heb ik een 3D-neushoorn tevoorschijn gehaald. In het eerste figuur ziet u het beest, terwijl in het tweede figuur alleen de bounding box om de neushoorn zichtbaar is. De precieze betekenis van de display modes kan van programma tot programma iets verschillen, maar het principe is telkens hetzelfde.

Naast de bounding box hebt u ook de mogelijkheid om met een wireframe te werken. Een wireframe laat alleen de lijnen zien waaruit het voorwerp is opgebouwd. Aan de hand van deze lijnen is dus precies te zien hoe een voorwerp in elkaar zit. Omdat een wireframe alle lijnen van een voorwerp laat zien, kan dit soms wat druk en verwarrend overkomen. Om deze reden bieden de meeste 3D-programma’s ook de mogelijkheid om alleen de ‘buitenste’ lijnen te tonen. In onderstaande figuur ziet u het wireframe van een camera, inclusief de binnenste lijnen. In het tweede figuur ziet u dezelfde camera wederom in de vorm van een wireframe, alleen zijn nu de buitenste lijnen zichtbaar.

Behalve de bounding box en het wireframe is er ook nog een display mode die een voorwerp zo realistisch mogelijk laat zien. In dat geval wordt het voorwerp voorzien van het oppervlak en ook de eigenschappen die hieraan zijn toegekend, waaronder de kleur en eventueel lichtval. Bij deze display mode zal het systeem veel moeten rekenen, waardoor bewerkingen iets meer tijd in beslag zullen nemen dan in de andere display modes. Daarentegen is wel meteen duidelijk hoe het eindresultaat eruit zal gaan zien. Deze display mode wordt vaak aangeduid als shaded mode.

Behalve de display modes kennen de meeste 3D-programma’s ook de mogelijkheid om een voorwerp te renderen. In dat geval wordt aan de hand van de eigenschappen van de 3D-wereld en de voorwerpen hierin een definitieve afbeelding gemaakt. De computer berekent alle benodigde gegevens en bouwt de afbeelding op (laatste figuur). Afhankelijk van de instelling en de gebruikte techniek zal dit de nodige tijd kosten. Meer over renderen leest u in hoofdstuk 7.

[Vorige | Volgende]