I N H OU D

• Homepagina

 1. Begin

• Wat is nu eigenlijk 3D?
• 3D-toepassingen
• Dit heeft u nodig voor 3D

 2. Van echt naar virtueel

• Licht en schaduw
• Reflectie en refractie
• Kleur en oppervlak
• Beweging

 3. De virtuele wereld

• Namaak 3D
• Uw kijk op de 3D-wereld
• Positiebepaling
• Eenvoudige voorwerpen
• Ingewikkelde voorwerpen
• Display modes

 4. Objecten

• 3D-objecten in huis halen
• 3D-objecten modelleren
• Eigenschap oppervlak
• Textures en objecten

 5. Licht

• Lichtbronnen
• Instellingen van licht
• Effecten met licht
• Schaduwen

 6. Camera's

• Camera's
• Instellingen van camera's
• Beweging van de camera

 7. Rendering en ray-tracing

• Rendering en ray-tracing
• Scanline rendering
• Ray-tracing
• Anti-aliasing

 8. 3D-animaties in de praktijk

• 3D-animaties
• Toepassingen
• Case: The Music Factory
• Case: Pump-Action
• Case: Anzovin Studio
• Case: Ananova
• Showcase 3D-animaties

 9. Tips & Trucs en meer

• 3D-stappenplan
• Algemene 3D-Tips
• Een 3D-landschap maken
• 3D-bestandsformaten
• 3D-visualisatie
• 3D-Links

 10. 3D met een 3D-bril

• Maak zelf een 3D-bril
• Anaglyph Gallery

 Bijlagen

• Over de auteur
• Disclaimer en copyright

 3D-animaties

Een animatie is opgebouwd uit stilstaande beelden. Door deze beelden snel achter elkaar te laten zien, denken de menselijke hersenen dat het om een (vloeiende) beweging gaat. Elk los beeldje is een frame. Een vloeiende beweging ontstaat bij ongeveer 25 frames per seconde. Het aantal frames per seconde wordt aangeduid met de term frame rate. De maateenheid van frame rate wordt vaak uitgedrukt in fps (frames per seconde). Dit is dus het aantal frames dat wordt gebruikt voor precies een seconde film.

Bij 3D-animaties wordt de animatie gevormd door een serie gerenderde scènes achter elkaar te plaatsen, waarbij elke scène dus een frame voorstelt. Het is enorm veel werk om alle scènes zelf te maken, omdat u voor één minuut video dan al gauw zo’n 1500 frames zelf moet maken. Om dit op te lossen bieden veel 3D-animatieprogramma’s de mogelijkheid om met keyframes te werken. De verschillen tussen opeenvolgende frames is vaak zeer gering. Hierdoor wordt het mogelijk om zelf alleen de grote veranderingen aan te geven in de keyframes. De software berekent vervolgens de benodigde veranderingen voor de tussengelegen frames. Op deze manier hoeft u dus veel minder frames zelf te maken. De frames tussen de keyframes worden tweens genoemd.

Om keyframing te illustreren heb ik in een 3D-programma een box gemaakt die ik laat bewegen. In de onderstaande figuren ziet u de box telkens in een andere toestand. Dit zijn twee van de keyframes die ik zelf heb gemaakt. Alle tussengelegen posities berekent de software automatisch. Ik hoef zelf dus maar een beperkt aantal keyframes (in dit geval vijf) te maken en alle overige frames (in dit geval 95) berekent de software (zie het derde figuur).

FILMPJE HIER

Een animatie ontstaat dus door veranderingen aan te brengen in frames in het verloop van tijd. De verandering kan bestaan uit bijvoorbeeld het veranderen van de positie van een camera in een scène, door het verplaatsen van objecten of door het veranderen van lichten.

[Vorige | Volgende]